… één jaar terug …
16. Week 31 mei 2021
Een smeerwortel voor de camera trekt een horden hommels aan. En een grasmus. De grasmus, grijze kopkap, wit keeltje en een roestbruine vleugel is een echte insecteneter. En die zoekt hij hier in de dichte kruidlaag. Of het de hommels zijn die hier zijn aandacht opeisen, is niet uit te maken. De grasmus is een lange afstandstrekker en overwinterd ten zuiden van de Sahara, dikwijls zelfs ten zuiden van de evenaar. Bij ons tref je hem aan van half april tot september, zittend op een iets boven de ruigte uitstekende zang- en uitkijkpost.
😊Vind een haas!
——————————————————————————————
15. Week 24 mei 2021
Als er echt niets anders te melden valt, dan maar weer de vos. Vaste passant, en deze keer mooi in beeld. Waar hij aan ruikt is een sok. Hoe die sok daar gekomen is, is een raadsel. Dat vertellen de camerabeelden niet. Een vos is niet veel groter dan een flinke kat, maar zijn dikke oranjebruine vacht geeft wat meer volume, zeker in de winter. Eén van de vossen hier is herkenbaar aan zijn eerder dunbehaarde staarteinde. Het mannetje noemt men een rekel en het vrouwtje een moer. In de Gentbrugse Meersen hebben ze geen natuurlijke vijanden (wolf, lynx en de grotere roofvogels). Ons verkeer is vijand nummer één.
😊Vind een vos!
——————————————————————————————
14. Week 17 mei 2021
Het was me een koude, natte maand mei vorig jaar! Eindelijk beterde het weer, zon en hogere temperaturen, maar ook wind. Het gras groeide! Het groeide voor en boven de camera’s. Het gras warmde op en door de wind bewoog het … genoeg voor de camera om in actie te schieten. Het resultaat zijn honderden foto’s van groeiend gras! En gras heb je in soorten. Merk het verschil tussen een arm nat maar bloemrijk hooiland en een in het verleden intensief bemest en monotoon perceel gras. Ook de bomen ontvouwden hun blaadjes, de takken werden zwaarder en kwamen voor de detector, zon en wind gaven de trigger … .
De Japanse duizendknoop was ook aan zijn groeispurt begonnen, het was even zoeken naar de camera, we monteerden wat beelden tussen midden februari en midden mei achter elkaar.
Tijd voor een andere aanpak! We maken een ‘mostela’, een cameraval voor marterachtigen (maar ook voor muizen …) De wetenschappelijke genusnaam voor de marterachtigen is Mustela. De Nederlandse wetenschapper Jeroen Mos ontwierp een cameraval om de kleine zoogdieren, die anders onder de vegetatie blijven, toch in beeld te krijgen. Een bak met aan de ene kant een opengewerkte buis en aan de andere kant een camera (met leesbrilglas voor focus op zo’n korte afstand). Uit frustratie vanwege de vele grasfoto’ s begonnen we aan de bouw van twee zulke cameravallen, eentje met buisdiameter 80 mm en eentje 100 mm. https://stichtingkleinemarters.nl/onderzoeksmethoden/
😊Randgeval!
——————————————————————————————
13. Week 10 mei 2021
Ondanks alle interessante passanten die we de vorige weken gezien hebben is diegene die we overal, op elke plek, en met de meeste regelmaat in beeld krijgen, nog niet aan bod gekomen. Eigenlijk is hij niet echt een nachtdier, maar wij mensen hebben hem de nacht in geduwd, en elke nacht loopt ie zijn territorium af. In het gebied lopen minstens 2 exemplaren, maar het is moeilijk om ze individueel te herkennen en ze dragen geen rugnummers. Jammer! We merken dat ze, telkens de camera op een nieuwe plek staat, dit wel even noteren, maar de dagen erna lopen ze er gewoon aan voorbij. De vos is een dier dat het heel goed doet in de Gentbrugse meersen. Hij eet van alles. Dat gaat van regenwormen, kevers en andere insecten over eieren, vogels , konijn en haas tot onze kleine huisdieren zoals kippen. Wat een vos zo ongeveer elke minuut doet is even een urinestraal plaatsen, een geurvlag, zijn manier van communiceren met de andere vossen.
😊Vind 6 spreeuwen!
——————————————————————————————
12. Week 3 mei 2021
Deze periode, een jaar geleden fietste ik ’s morgens vroeg langs de Scheldedijk richting kijkheuvel. Vanop de dijk zag ik in een weide zeven hazen zitten, rennen en stoeien. Het ochtendlicht bescheen het schouwspel gelig, het gras nog nat en de lucht al blauwig. Ook de camera’s maakten die week enkele mooie dag-opnames van haas. Eigenlijk staan die dieren best wel hoog op de poten. Opvallend zijn de lange oren met de zwart-witte punt en de mooie zwart-omlijnde oranje-bruine ogen met de donkere pupil. … En in dat koppie de voortdurende angst die de alomtegenwoordige vossengeur constant oproept. Maar als ze zich drukken in het middelhoge gras, de oren in de nek, dan zijn ze plots verdwenen en niet meer te zien. Geen haas meer in vossenland!
😊 Randgeval!
Gunter Stoops
WERKGROEP GENTBRUGSE MEERSEN 